طرح مسئولیت مدنی مؤسسات عمومی ناشی از عمل اشخاص بالقوه خطرآفرین در حقوق ایران و فرانسه

     ویرانی اقتصادی و فرهنگی در برخی خانواده‌ها موجب ازدیاد افراد ولگرد و رها در جامعه می‌شود که نمونه‌ای از آن کارتن‌خواب‌ها هستند. این اشخاص معمولاً صغیر، مجرم یا بیماران روانی‌اند. ولگردی و سرگردانی این اشخاص در جامعه زمینه‌ساز بروز جرائم و خطرهایی است که قوانین دنیا را به سمت جرم‌انگاری این پدیده سوق داده، اما در مورد جبران خسارات ناشی از فعل این اشخاص معمولاً سیاستی اتخاذ نشده است. یکی از نگرانی‌های حقوق امروزی مسئلۀ جبران خساراتی است که در جامعه از سوی اشخاص بالقوه خطرآفرین مانند افراد بیمار و محجور یا جوانان خلاف‌کار یا اشخاص ولگرد رخ می‌دهد که به‌صورت افراد خطرناک در جامعه بدون سرپرست رها شده‌اند. در مواردی اشخاص حقیقی یا حقوقی عهده‌دار نگهداری از این اشخاص هستند که در حقوق فرانسه مشمول مادۀ 1242 و در ایران مشمول مادۀ 7 قانون مسئولیت مدنی بوده و اشخاص مزبور با شرایطی مسئول جبران چنین خساراتی خواهند بود. اما بخشی از این خسارات در شرایطی رخ می‌دهد که هیچ شخص حقیقی یا حقوقی عهده‌دار نگهداری از این اشخاص نبوده و سؤال اساسی این است که آیا زیان‌دیگان این بخش از خسارات به حال خود رها خواهند شد یا می‌توان شخص حقوقی مانند دولت را مسئول جبران چنین خساراتی دانست. در حقوق فرانسه براساس یک نظر می‌توان در شرایط کنونی از دولت‌ها انتظار داشت جبران چنین خساراتی را تقبل کنند. این ایده در حقوق ایران طرح نشده است، اما می‌توان با کمک حقوق فرانسه مسئلۀ مزبور را بررسی کرد.